محمد صلاحِ ادبیات - وبلاگ تجارت

به گزارش وبلاگ تجارت، اگر محمد صلاح معروف ترین فوتبالیست تاریخ مصر است، نجیب محفوظ معروف ترین نویسنده این کشور به شمار میرود.

به گزارش وبلاگ تجارت، روزنامه اعتماد نوشت: نویسنده های زیادی در طول تاریخ عاشق فوتبال شده اند. ما آلبر کامو را داریم که زمانی خودش یک فوتبالیست حرفه ای بود. کامو در تیم دانشگاه الجزیره بازی می کرد، دروازه بان بود و این جمله هم از اوست: هر آن چه را که من در مورد اخلاق می دانم، مدیون فوتبالم. تیم راسینگ اونیورزیتر آلژیر یا ار.او.آ در دهه سی میلادی یکی از قدرتمندترین تیم های الجزایر بوده است. این تیم سه بار در آن سال ها قهرمان آفریقای شمالی شد.

یکی دیگر از برندگان نوبل ادبیات که عاشق فوتبال است ماریو بارگاس یوسا نویسنده پرویی است که احتمالا علاقه مندان به فوتبال و ادبیات عکس های او در سانتیاگو برنابئو همراه با ایکر کاسیاس را دیده باشند. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان نوشته های روزنامه نگارانه یوسا از جام جهانی 1982 جزو خواندنی ترین متون در مورد فوتبال هستند.

یوسا در همان گزارش های مربوط به جام جهانی 1982 در پاسخ به کسانی که اعتقاد داشتند فوتبال پدیده ای است بی فایده و با روشنفکری در تضاد نوشت: آن دسته از ما که فوتبال را دوست داریم و از آن لذت می بریم، به هیچ وجه از محبوبیت بزرگ آن همچون تفریح جمعی تعجب نمی کنیم. اما بسیاری دیگر هم هستند که این نکته را درنمی یابند و حتی از آن اظهار تاسف یا انتقاد می کنند. آنان این پدیده را مایه تاسف می دانند، زیرا می گویند فوتبال توده های مردم را از خود بیگانه می سازد و تحلیل می برد و از موضوعات مهم منحرف می کند. آنهایی که این طور فکر می کنند یادشان می رود که تفریح کردن مهم است. همچنین ایشان فراموش می کنند که آن چه یک تفریح را تعیین می کند، هر قدر که شدید و مجذوب کننده باشد، و بازی خوب فوتبال سخت چنین است، این است که موقتی، غیرمتعالی و بی ضرر است.

دیگر نویسنده برنده نوبل عاشق فوتبال نجیب محفوظ مصری است که کمتر در مورد وجهه فوتبالی او حرف زده شده. امروز یازده دسامبر سالروز تولد این نویسنده شهیر است که در سال 1988 برنده جایزه نوبل ادبیات شد. اگر محمد صلاح معروف ترین فوتبالیست تاریخ مصر است، نجیب محفوظ معروف ترین نویسنده این کشور به شمار میرود.

این نویسنده مصری طبق گفته خودش تا قبل از آغاز کتاب خواندن زندگی اش را وقف فوتبال کرده بود. محفوظ فوتبال را از بازی در تیم مدرسه آغاز کرد. چپ پا بود و در کودکی به عنوان مهاجم بازی می کرد. در دوره دبیرستان پستش را تغییر داد و بازی در نقش مدافع را به خوبی فراگرفت. محفوظ بیشتر در بخش عباسیه قاهره در خیابان بازی می کرد. او می گفت در دهه های 1920 و 1930، در حالی که مصر تحت اشغال بریتانیا بود، فوتبال مجذوب کنندهیت خاصی داشت. او در این رابطه به هفته نامه الاهرام گفت این تنها چیزی بود که می توانستیم بریتانیایی ها را بدون شکایت شکست دهیم. محفوظ ادامه داد اما در مقطعی از فوتبال به کتابخوانی روی آوردم.

نویسنده مصری در جای دیگری در مورد استعداد فوتبالی اش گفته بود: کسانی که آن موقع بازی ام را می دیدند پیش بینی شان ظهور یک نابغه فوتبال بود که در آینده در یک باشگاه مشهور بازی خواهد کرد و به تیم ملی و بازی های المپیک راه خواهد یافت. محفوظ بعد از 10 سال بی خیال توپ شد و به ادبیات روی آورد. محفوظ در این رابطه می گفت: هیچ چیزی جز ادبیات من را از فوتبال جدا نکرد. اگر بازی کردن را ادامه می دادم، شاید یکی از ستارگان بزرگ فوتبال می شدم.

با این وجود، آقای نویسنده به نفس کشیدن در فضای فوتبال ادامه داد و همیشه مشتری دایم مسابقات مهم از جمله داربی سرزمین فراعنه یعنی بازی الزمالک و الاهلی بود. نجیب محفوظ به ارتباط قلبی اش با فوتبال ادامه داد. او مرتباً با دوستان خود در یک کافه ملاقات می کرد تا در مورد فوتبال صحبت کنند. طبق گفته جمال الغیطانی، نویسنده و روزنامه نگار مصری، محفوظ رمانی در مورد فوتبال نوشت اما بعدها دستنوشته های خود را پاره کرد. محفوظ یک جمله خیلی معروف در مورد فوتبال دارد که بعد از قهرمانی مصر در جام ملت های آفریقا 2008 گفت: اکنون ما بازی می کنیم تا غم های مان را فراموش کنیم.

دانشگاه نبراسکا در سال 2008 کتابی با عنوان ورزش جهانی؛ نویسندگان فوتبالیست منتشر کرد. در این کتاب یک تیم یازده نفره از نویسندگان معرفی شده که نجیب محفوظ در قلب خط دفاعی آن قرار گرفته است. در این کتاب جیمز جویس به عنوان مربی و آلبر کامو به عنوان پزشک تیم معرفی شده اند.