درمان آلزایمر و پارکینسون با حرکت - وبلاگ تجارت

به گزارش وبلاگ تجارت، خبرنگاران/خراسان رضوی درمان جسمانی می تواند به تسکین علائم بیماری های عصب شناختی مانند آلزایمر و پارکینسون یاری کند.

به گزارش نیوز، درمان جسمانی به افراد یاری می نماید حرکت خود را بهبود ببخشند. افراد با درمان جسمی بعد از آسیب ورزشی یا بعد از انواع خاصی از جراحی آشنا هستند اما از درمان اختلالات عصب شناختی در این روش اطلاعی ندارند.

اختلالات عصب شناختی بر مغز، نخاع یا سیستم عصبی تأثیر می گذارد و در حال حاضر بیش از 1000 بیمار عصب شناختی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، آلزایمر، فلج مغزی، صدمه مغزی، صرع، میگرن، مولتیپل اسکلروزیس، دیستروفی عضلانی، پارکینسون، آسیب نخاعی، سکته مغزی و آسیب تروماتیک مغز شناسایی شدند.

بر اساس گزارش منتشرشده در نشریه سالانه Neurology، حدود 100 میلیون آمریکایی در سال 2011 تحت تأثیر اختلالات عصب شناختی قرار گرفتند که این تعداد احتمالا با افزایش سن جمعیت، زیاد می شوند.

بر اساس آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، سکته مغزی و آلزایمر چهارمین و پنجمین عامل مرگ در ایالات متحده در سال 2017 بودند.

آنه آلدریچ، متخصص بالینی، دارای بورد تخصصی در درمان جسمانی بچه ها در بیمارستان بچه ها اورنج کانتی CHOC می گوید: درمانگران جسمانی، متخصصان آموزش دیده و دارای مجوزی هستند که تمرکزشان روی معاینه و درمان مسائل تأثیرگذار بر هر نوع حرکت است.

جولی آ. بلانک، صاحب مرکزخدمات درمانی در ساراسوتای فلوریدا گفت: درمانگران جسمانی به بهبود حرکت یاری می نمایند، بنابراین افراد می توانند کارهای موردعلاقه خود را خیلی آسان تر انجام دهند.

درمان جسمانی برای بسیاری از مبتلایان به اختلالات عصب شناختی مناسب است زیرا آنان ممکن است درحرکت مسائلی داشته باشند و این مشکل بر اساس نوع بیماری عصب شناختی که فرد دارد، با پیشرفت بیماری بدتر گردد. این مورد در بیماری هایی مانند آلزایمر، پارکینسون و ALS رخ می دهد.

چگونه درمان جسمانی می تواند یاری نماینده باشد

آلدریچ گفت: میزان این اختلالات متفاوت است و می توانند تأثیر متفاوتی نیز در توانایی فرد برای حرکت داشته باشند.

آلیسون ام. لیچی. مدیر مرکز درمان جسمانی عصب شناختی در ویرجینیا گفت: درمانگران جسمانی مراقبت های خود را برای هر بیمار متناسب می نمایند. این بدان معناست که درمانی که یک نفر دریافت می نماید با درمانی که فرد دیگر دریافت می نماید، بسیار متفاوت خواهد بود.

اهداف درمان جسمانی نیز برای هر شخص متناسب است و به همین ترتیب تناوب جلسات درمان جسمانی نیز برای افراد مختلف مناسب با درمان وی است.

این جلسات هم چنین می توانند در یک سالن ورزشی، آسایشگاه، کلاس درس یا یک زمین بازی (مناسب بچه ها) برگزار شوند.

بلانک اظهار کرد: درمان جسمانی زودهنگام مهم است. درمان جسمانی نمی تواند شرایط یا عواقب بیماری بر حرکت را به طور کامل متوقف کند، اما می تواند به کند شدن پیشرفت بیماری یاری کند.

بلانک اعلام کرد: ما می توانیم به حفظ مواردی مانند شرایط خوب، تعادل و قدرت یاری کنیم اما اگر درمان جسمانی دیر آغاز گردد، نتیجه خوب به سختی حاصل می گردد.

درمانگران جسمانی به بیماران خود یاری می نمایند تا با تمرینات منظم و تکراری، بهتر شوند. تمرینات جسمانی شامل تعادل، تقویت و کشش است. این تمرینات یاری می نمایند تا ماهیچه ها و مغز باهم کار نمایند.

درمان جسمانی برای بچه ها مبتلابه اختلالات عصبی کمی متفاوت است زیرا جلسات می تواند به صورت زمان بازی تنظیم گردد. برای مثال، یک درمانگر ممکن است کودک را مجبور کند به یک اسباب بازی برسد تا به آنان در غلت زدن یا تعادل روی یک پا هنگام بازی با حلقه در استخر، یاری کند.

آلدریچ گفت: این روش می تواند درمان جسمانی بچه ها را برای بچه ها و والدین آنان سرگرم نماینده و رضایت بخش کند.

لیچی اظهار کرد: بخش مهمی از درمان جسمانی تمرینی است که در خارج از جلسات درمانی انجام می گردد و بیماران ضروری است بدانند که چگونه در خانه فعالیت ها را انجام دهند.

توصیه های درمانی

اگر شما یا شخصی که از او مراقبت می کنید، نیازمند درمان جسمانی برای یاری به شرایط عصب شناختی هستید به چند نکته باید توجه داشته باشید:

در خصوص تجربه درمانگر در زمینه اختلالات عصبی مطلع شوید.

درمانگران جسمانی دارای تخصصی به نام تخصص بالینی عصبی یا NCS هستند.

با مشکل خود به راحتی ارتباط برقرار کنید.

اگر در زمان اولین ملاقات با درمانگر جسمانی مشکل حرکتی شما مشخص نمی گردد، سعی کنید از شرایط خود عکس یا فیلم داشته باشید و آنها را با خود نزد درمانگر ببرید.

اگر نیازمند مراقبت بیشتر هستید، به درمانگر اطلاع دهید.

بلانک می گوید، بسیاری از بیماران در سیستم مراقبت های بهداشتی امروز احساس می نمایند که مراقبت آنان به آنچه بیمه حاضر به پرداخت آن است، محدود می گردد. این می تواند منجر به احساس ناامیدی گردد، به خصوص اگر بیماران هنوز احساس نمایند نیازمند مراقبت بیشتری هستند. اجازه دهید درمانگر شما از شرایط شما مطلع باشد تا با شما در این مورد همکاری کند.

تمرینات مشخص خود را در خانه انجام دهید

اگر شما شرایط بدتری دارید، انجام تمرینات مشخص در خارج از جلسات درمان می تواند تفاوت زیادی در بازسازی قدرت شما داشته باشد و از بدتر شدن حرکات شما جلوگیری کند.